…04:17 7,7…

… 13:24 7,6…

TÜRKİYE

“Baş sağlığı dilemek garibime gidiyor… Ölen öldü, sen yaşa… Küçültmeye benziyor”… Behçet NECATİGİL, Başsağlığı,1954

Sevgili Okuyucular,

Böyle zamanlarda kelimeler yetersiz ve anlamsız geliyor. Ama bu postla dünyanın dört bir tarafından bana iletişimden direk mesajla iyimisin diyen blogger dostlarıma teşekkür etmek istiyorum ve iyiyim demek için yazıyorum, iyiyim diyebilmek ne kadar mümkün olabilirse bu korkunç afet günlerinde..

Dear esteemed reader,

“I find it strange to offer condolences… The deceased died, you live… It’s like minimizing”… Behçet NECATİGİL, Condolences, 1954

At times like these, words seem inadequate and meaningless. But with this post, I want to thank my blogger friends from all over the world who “how are you”said to me via direct message from communication, and I’m writing to say I’m fine. How is this possible to say I’m fine during these terrible disaster days???..

“Bazı anlar geliyor, gerçekten de Tanrı bu dünyayı bırakmış gitmiş gibi görünüyordu”… Ağla Sevgili Yurdum, Alan PATON

Bir süre sonra acılar hafiflediğinde geçmişten neden ders almadığımız, neleri gözardı ettiğimiz, umursamadığımız, neleri unutmadığımız ama unutmuş gibi yaptığımız herşeyi konuşma zamanı tabii ki gelecek.

Ama şimdi dünyanın neresinde olursak olalım birlik olma, tek nefes olma zamanı, can siparane çalışan tüm kurtarma ekiplerine destek olma zamanı, yara sarma zamanı..

…Umutla güzel günlere…

“There are moments coming when it really seemed like God had left this world and gone”… Cry Dear My Homeland, Alan PATON

After a while, when the pain eases, of course, it will be time to talk about why we didn’t learn from the past, what we ignored, didn’t care about, what we didn’t forget but pretended to forget. But now is the time to be united, to be one breath, to support all the rescue teams working hard and heal the wounds wherever we are in the world.

….Hoping for better days…..